қобырау

I

син.: будырау, дудырау

Шаштың ербиіп-ербиіп тұруы, дода-дода қалыпта болуы.

Қанипа қобыраған шашын тарап, жөнделіп киініп алды (С.Омаров).

II

син.: қоқырсу, қобырсу, ыбырсу, қоқсу

Қалай болса солай шашылу, бырықсу.

Екі кереуеттің төргісі бос, төсегі жинаусыз, қалай болса солай, қобырап жатыр (З.Шүкіров).